________________
३१०
सूक्तमुक्तावली कामवर्ग
•
वसे राजानी बेटी तथा श्राव व्यवहारीयानी पुत्री मली नवकन्या साधे व सहित मेतार्यने पाणीग्रहण कराव्युं. ते वेला देवता यावीने ऊजो रह्यो ने कयुं - कां दवे शुं कहे वे ? मेतार्य बोल्यो- जाई ! हुं तमने नमीने कहुं हुं के ताजो परण्यो बुं, माटे मने सुख जोगववा द्यो. देवताए बार वर्ष प्राप्यां. ते पण पूरा थयां एटले देवता आव्यो. ते वखते नवे स्त्री ऊठीने पगे लागी तेर्जने बार वर्ष प्यां ते पण सुखविलासमां पूरां थयां. तेवारे वली देवता आव्यो. एटले मेतायें स्त्री पासे श्राज्ञा मागीने श्रीवीर प्रभु पासे जई चारित्र लीधुं.
हवे ते मेतार्य मुनीराज जिनकल्पीपणे मास मासखमण करतां एकदा पारणाने दीवसे राजगृह नगरे सोनीने पाडे गोचरीये व्या. त्यां एक सोनीए सोनाना एकसो स्राव जव घडीने मेहेल्या हता. तेने बारणे मेतार्य मुनी ऊना रह्या. एटले सोनी ऊठीने घरमा गयो. ते वखते त्यां यावी चढेलो क्रौंच पंखी ( पेला जवने ) सी कणीया जाणीने गली गयो. त्यांथी ते उड्यो, पण पेटमां जार घणो थवाश्री आगल वधारे जवाएं नहीं; जेथी त्यां नजीकमां काम हतुं तेना उपर बेठो मेतार्य मुनीए श्री सघलो बनाव त्यां ऊनां ऊनां जोयो. हवे घरमाथी सोनी आव्यो. तेणे मुकेला स्थानके जब न दीवा. तेथी साधुने पुब्धुं जे - या स्थानके जव मुक्या हता ते क्यां गया ? तमारा याव्या पछी बीजो तो कोई आव्यो नथी. माटे तमेज लीधा बे. जेथी ते मुजने आप ए जब तुजने नही पचे. राजा श्रेणीकना बे. माटे वारंवार कहुं हुं जे थाप. ते सांजली साधुए विचार्य जे, जो हुं पंखीनुं नाम देश तो ए विचाराने मारशे. माटे ते तो न कहे. एवं धारीने मुनि मौन करी रह्या वली सोनी बोल्यो जे- लाव, लाव, अल्या मुंड ! वारंवार कही ये
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
