________________
२५७ सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग थापे नही, वली तेने नली सीखामण देतां थकां ते मंडी लागे; ते कोनी परे ? तो के- जे मूर्ख हतो तेणे राजाने माथे धूल नाखी, वली सुग्रीए वांदराने तेना हितनो ललो उपदेश दीधो त्यारे तेणे ते सुग्रीने मारी. मूर्ख होय ते एवां काम करे बे. ३३ ते उपर एक मूर्ख वणिकपुत्रनो दृष्टांत कहे .
॥ मूर्ख वणिकपुत्रनो प्रबंध ॥ कोइएक वणिकपुत्र जन्मश्री मूर्ख हतो. ते कोईनुं कहेवू मानतो नही. वली ते सार असार कांई समजतो नहोतो. कोई वखत मनमां आवे तो कहेला वचनने वलगी रहेतो. एकवार तेनी माए कडं के, दीकरा ! ज्यां जश्ये त्यां सोरबकोर करता जश्ये. केमके कोई जेम तेम बेलु उठ्युं होय ते चेते. श्रा वात ध्यानमा राखी ते एक वनमां पारधी घणा वनचरने घेरी बु. पाई बेग हता त्यां सोरबकोर करतो करतो याव्यो. तेनो घोंघाट सांजलीने घेराएला जीव सघला नाशी गया. पारधीए ते मूर्खने काली कुट्यो. आजीजी करी बुट्यो त्यारे पारधीए तेने कडं जे घेला! ज्यां जईये त्यां बानामाना बपी (बुपा३) रहीये. ए वात मनमां धारी त्यांची एक सरोवर पासे जई पी रह्यो. त्यां एक धोबी धोतो हतो तेनां लुगडां कोईक चोर नित्यप्रत्ये लेई जतो हतो. धोबी तेनी तपास करतो हतो, पण चोर हाथ आवतो नहोतो. तेणे आज आ मूर्खने उपी रहेलो दीगे. तेथी हमेशां एज बुगडां लेई जतो हो एम धारीने तेने कुट्यो. कालावाला करी तेनी पासेथी बुट्या, त्यारे तेणे कडं के, बपी रहीये नही. पण 'सुधंनवतु सुधंनवतु' कहीये. ए बोल ध्यानमा राखी बागल चालतां एक गामनी नोगोले श्राव्यो. ते वखते करसणी लोको पहेल वहेलाज हलोतरा करवाने काजे मुहूर्त माटे जताहता. त्यां ते बोल्यो जे, 'सुधंजवतु सुधंनवतु.'
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
