________________
१०
सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग
गडे, ए ठीक नही. गुरुनी वृद्धावस्था होवाथी ते चूकी गया दशे. माटे महारे ते संजारी आपी एमने दोष मुक्त करवा जोईये. एम धारीने तेणे देमकी विषे कयुं. ते सांजलतांज गुरू क्रोधाय - मान थने घो लेई चेलाने मारवा दोड्या. जुर्ज ! जीवने उगारवानुं उपकरण जे घो, तेने या वखत जीवहींसा रूप करी हाथमां लेईने गुरू पोताना हितचिंतक चेलाने मारवा धाया. चेलो अवसर विचारी त्यांथी पलायन करी गयो. गुरू तेनी पठवाडे मारवाने दोड्या. ते वखत वचमां अंधाराने लीधे यांजलो न देखवाथी ते गुरूना मर्मस्थानके कपालने विषे वाग्यो. तेने जोगे करी साधु मरीने ज्योतषी देवतामां जई उपन्या. त्यांथी चवीने ते चंडकोसीयो तापस थयो. त्यां तेणे फल फूलनी वाडी वावी हती. ते वाडीने विषे यावीने घणा राजार्जुना कुमार फल फूल चूंटी जता हता. केटलीक वार ते मना कर्या बतां पण राजकुमारो चूंटी जता बंध थया नही, तेथी तेर्जना उपर रीसे
7
राई एक वखत हाथमां फरसी लेई तेमने ( राजकुमारोने ) मारवा माटे तापस दोड्यो, तेवामां कईक कर्मना योगे करी वचमां खाड हती तेमां पडता वैतज तेने पोतानी फरसी पोताना पेटमां वागी. तेना योगयो मर्ण पामीने ते चंडकौसिक सर्पपणे उपन्यो. ए महा विषधर थयो. एना विषनी ज्वाला एवी तो तीत्र हती, के जे लोक तेनी दृष्टीए पकता ते तत्काल बलीने जस्म यता. एवो ते दृष्टी विष सर्प हतो, तेथी तेनो राफको हतो ते मार्ग बांडी ने लोको बीजे मार्गे घई याव जाव करता हता. एवा समयने विषे श्री महावीरस्वामी जगवान स्थावस्थाये विहार करता करता त्यां पधार्या. चंडकोसीयानो राफडो हतो एज मार्गे ज्यारे जगवान जवा लाग्या त्यारे लोकोये तेमने वार्या जे, स्वामी ए मार्गे न जशो, परंतु सर्पने प्रतिबोधवा माटे वीर जगवान ए मार्गे जईने ज्यां
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
