________________
२० सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग माटे उव्य ए जगतमां मोटी वात . व्यथी सर्व काम थई शके ने तथा मान पण मले . ३ ॥अव्य रहीत होवाथी रामचंछने वसिष्टषीये नवेख्यानो प्रबंध॥
रामचंदजीने ज्यारे तेमना पिताये वनवास आप्यो त्यारे तेमणे विचार्यु जे गुरुने पगे लागी तेमनी आशीष लेईने जQ, ए उत्तम बे. पडी ते वसिष्ट गुरुने वंदना करवा माटे गया. तेमने श्रावता देखीने एक शिष्ये गुरुने कडं के, रामचंजजी आवे . वसिष्ट झषीये पुब्युं जे, एमनी साथे कोण ले ? शिष्ये जणाव्यु जे, ए एकला . ते सांजलीने गुरु घरमां पेग. पठी रामचंजी श्राव्या. तेमणे पुज्यु के, गुरु क्या ? चेलाये कह्यु के, गुरु ध्यानमां ने. आवो उत्तर मलतां, लक्ष्मी विना सर्वे खोटुं बे, एम विचारी रामचंद्रजी त्यांथी पाग वदया. वसिष्टझषीये रामचंजजीने शधिरहित जाणीने उवेख्या अर्थात् बीलकुल श्रादर न दीधो. माटे लक्ष्मी ए जगतमां सर्व स्थले मान अपावनारी बे. लक्ष्मी रहितने कोई लेखामां पण गणतुं नथी. ३
॥अथ हित चिंतन विषे ॥ परहित करवा जे चित्त उबाह धारे, परकृत हितहीये जे न कांई विसारे ॥प्रति दित परथी ते जे न वांडे कदाई, पुरुष रयण सोश्वादए सो सदा॥४॥
नावार्थ:- जे प्राणी परने हित करवानुं मन राखे, अने जे पुरुषे परनो कोश्क दीवसे कोईक वेलाये जे गुण को होय ते विसारे नही अर्थात् कोश्नो करेलो गुण जूली जाय नही, वली एवं पण न धारे जे में एनो गुण को डे, माटे ए मुजने काईक श्रापे, ए प्रमाणे कदी पण श्छता नथी ते पुरुष रत्न समान अने हमेशां नमवा योग्य जाणवा.४
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
