________________
१८६
सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग
सुना श्रावासमां जइ कन्या साधे पाणीग्रहणकर्यु तथा मूल्य पांच रत्न पण ले गयो. वली एकतो ए जमा थयो, जंकारे वध्यो, तथा कटकदले पण वध्यो. एवो विचार करतां तेनो क्रोध समी गयो. पढी ते उत्तमकुमारनी पासे तेना नगरमा आयो ने वैर विरोधनो त्यागकर । तेने पगे लाग्यो. कुशल समाचार पुढी श्राज्ञा मागीने ते पाढो पोताने गमे गयो.
एकदा उत्तमकुमार राजा सजाने विषे बेठा बे, त्यां एक इत आव्यो. तेणे राजाने कागल थाप्यो. ते लेइ वांचतां तेमां नीचे लख्या मुजबनो मचकुर मालम पड्यो. " स्वस्ति श्री वाणारसी नगरीय ली. राजा मकरध्वज स्वपुत्र उत्तमकुमार प्रत्ये निर्जर आलिंगने देम कुशल इछे बे. हे पुत्र ! तमे घेरथी नीकल्या पी मे नगर, गाम, पहाड, पर्वतादि, गमो वाम तमारी खबर जोवरावी पण कं शुद्धि मली नही; तेथी दीलगीर दता. हालमां तमारा समाचार ज्यारे जाण्या त्यारे तमने वाने मे पीय मोकल्यो बे, माटे शीघ्रपणे जेम वाय तेम वहेला वहेला यावज्यो. दवे श्रमारी वृद्धावस्था बहु थइ बे, तेणेकरी अमाराथी राज्यधुरानी चिंता थइ शकती नथी. वली तमारा विरहे श्रात्म व्याकुल थाय बे. पल्लिवेलाकुल नगरनुं म्होढुं राज्य तमे पाया तेथी मे खुशी थया बीये. पण ए सुख वैजवमां गरक थ त्यां नहीं रहेतां शीघ्रताये श्राव. " कागलमां लखेल समाचार जाणीने तत्काल राजाये प्रधानने राज्य जलावी स्त्रीयोने साथे लेइ वाणारसी नगरीये जवा माटे प्रयाण कर्यु. रस्तामां चित्रकूट पर्वत श्राव्यो. त्यांनो महसेन राजा वैराग्यवंत थवाथी चारित्र लेवाने तत्पर थयेलो हतो. पण पुत्र परिवार न होवाथी राज्य कोने सोंप एनी चिंतामां हतो. राजाये कुलदेवीनी जक्ति करीने राधवाथी देवीये तुष्टमान थइ तेने कह्युं हतुं के, प्रातः
Jain Educationa International
"
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
