________________
१७६
नबस्मरणादिस रामचंद्रजीना दळ थकी, नगरी थइ छे बेरी । चउदिशे लश्कर विस्तयु, लंका लीधी छे घेरी ॥कमु०॥७॥ स्वामी मने स्वप्नुं लाधीयु, जाणे लंका प्रजाळी । रामचंद्रजीए बाण सांधीयुं, त्यारे हुं तो झबकीने जागी ॥कमु०॥८॥ छुट्यां ते मंदिर माळीयां, लूटी सारी बजार । महेल लूंट्या रावण तणा, लंटी मंदोदरी राणी ॥कह्यु०॥९॥ स्वामी आपणुं ते कोइ नहीं, नहीं ऊगरवानो आरो। राणीजीनां वचन सुणी करी, बीभीषण राय उदासी ॥का ॥१०॥ हनुमंत सुग्रीवराय वीरा हता, रामचंदजी राजा । अनंता बहु जोरा थयां, कर्म कीयां छे काचां ॥कमु०॥११॥ बिभीषणे कयुं सुणो राजवी, सीता जगतनी माता । शियल थकी चूके नहीं, क्रोड होशे रे वातां ।।का०॥१२॥ स्वामी हुं तो कहुं छं तुम भणी, सीता आपोने पाछी। जस रे कीर्ति वाधे घणी, वात होशे ज आछी ॥कडं०॥१३॥ रावण कहे सुण मंदोदरी, आपणे सहुथी अहंकारी । कुंभकर्ण सरीखो बांधवो, शुं करशे दशरथनो छैयो ।कह्यु०॥१४॥ का न माने लंकापति, एना कर्म कठोर । पण कोइनुं माने नहीं, शुं कहे वारंवार ॥का ०॥१५॥ दळ लश्कर लेइ करी, राजा रावण आव्यो । लक्ष्मणे रावणने मारीओ, पहोच्यो नरक मोझार
धन धन लक्ष्मण बंधवा ॥१६॥ बिभीषणने राज्य सोपी करी, सीता लेइ घर आल्या । अयोध्यामां हर्ष वधामणी, घेर घेर मंगळमाळा ॥धन०॥१७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
