________________
[ ६६ ]
सो सो बिइयदिवसे निगतो, दिवो य डिडिणा: मणिलो णेणं-- " किं भो वयंस ! कर कर्ज ?" ति।
ततो तेण तब्बयणं गृहमाणेणं भणियं - "घत्तीहं " ति। तो पुणरवि तेण दाणमाणेणं संगहियं करेत्ता विसज्जिओ ।
ततो सो आगंतूण धणसिरीए पुरतो विमणो तुहिको ठितो अच्छति । ततो तीए धणसिरीए तस्स मणोगयं जाणिऊण भणिओ
" किं ते पुणो डिंडी किंचि भणइ"?
तेण भणियं-" आमं" ति । तीए निवारितो-'न ते पुणो तस्स दरिसणं दायव्वं"।
पुणो य पुच्छिज्जमाणो तहेव तुहिको अच्छइ । ततो तीए तस्स चित्तरक्खं करेंतीए भणिओ-" वच्च, देहि से संदेसं, जहा-'असोगवणियाए तुमे अज्ज पसे आगंतव्वं" ति।
तेण तहा कयं । ततो सा असोगवणियाए सेज्जं पत्थरेऊण जोगमज्जं च गिहिऊण विणीयगसहिया अच्छइ । सो आगतो । ततो तीर सोवयारं मज्जं से दिण्णं । सो य तं पाऊण अचेतणसरीरो जाओ । ताते तस्सेव य संतियं असि कड़िा सीसं छिण्णं । पच्छा विणीयगो भणिओ-" तुझे अणत्थं कारिया, तुज्झ वि सीसं छिदामिति ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
