________________
[ ४५ ]
" तते णं तुमं अन्नया कयाइ गिम्हकालसमयसि जेवामूले वणदवजालापलित्तेसु वर्णतेसु, धूमाउलासु दिसासु....*जाव मंडलवाए व्य परिभमंते, भीते, तत्थे, संजायभए बहिं हत्थीहि य कलाभियाहि य सींद संपरिबुडे सव्वतो समंता दिसोदिसिं विप्पलाइस्था।
"तते णं तब मेहा ! तं वणदवं पासित्ता अयमेयासवे अज्झथिए समुप्पज्जित्था-"कहिं गं मन्ने मए अयमेवारूचे अग्गिसंभवे अणुभूयपुव्वे ।"
तते ण तव मेहा ! लेस्साहिं विसुज्झमाणीहिं अज्झनसाणेणं सोहणेणं सुभेणं परिणामेणं तयावरणि जाण कम्मांणं खओवसमेणं ईहापूहमग्गणगवेसणं करेमाणस्स सन्निपुब्वे जातिसरणे समुप्पज्जित्था ।
"तते णं तुम मेहा ! एयमद्रं सम्मं अभिसमेसि--'एवं खलु मया अतीए दोच्चे भवग्गहणे इहेब जम्बुद्दीचे दीवे भारहे वासे वियगिरिपायमूले अयमेयारूवे अग्गिसंभवे समणुभूए । ___“तते णं तुम मेहा ! तस्सेव दिवसस्स पच्चावरण्हकालसमयंसि नियएणं जूहेणं सद्धिं समन्नागए यावि होत्था । __ " तते णं तुम मेहा ! सन्निजाइस्सरणे चउर्दते मेरुप्पो नाम हत्थी होत्था ।
* पृष्ठ ४२, पंकि
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
