________________
श्रुतनिःक्षेपाः । ग्मिध्यादर्शनपरिग्रहविशेषात् सम्यग्मिध्या च पूर्ववत् ।।८७४।।
आगमतो भावसुतं जुत्तं णोआगमे कधं होति ।
जति णागमो ण सुत्तं अध सुत्तमणागमो किय णु ॥८७५।।
आगम० गाहा । आह -आगमतो भावश्रुतं युक्तम्, अनागमतो विरोधात् । कथम् ! यद्यनागमो न श्रुतम् । अथ) श्रुतमनागमो न स्यात् । श्रुतमनागमश्चेति विरुद्धम् , अचेतनात्मवत् ॥८७५।।
उवयोगो जम्मत्ते तं तं जति वाऽऽगमोऽवसेसं तु ।
णोआगमो त्ति एवं किमणुवयुत्तस्स दव्वसुतं ॥८७६।।
उपयो० गाहा । अथ मतिः-- यावति यावत्युपयोगस्तत्तदागमश्रुतमन्यद नोआगमश्रुतम् । एवं यदपदिश्यतेऽनुपयुक्तस्य द्रव्यश्रुतमिति, तदसत् ॥८७६।।
अविमुद्धणयमतेण व जति तं लद्धिसुतमणुवयुत्ते वि ।
भावसुतं चिय पढतो किमणुवयुत्तस्स दव्यसुतं ॥८७७॥
अविमु० गाहा । तथाऽविशुद्धनयमतालम्बनाल्लब्धिमतोऽनुपयुक्तस्यापि तद्भावश्रुतमेवाङ्गीक्रियते । ततोऽधीयानस्यानुपयुक्तस्य किमिति द्रव्यश्रुतमुच्यते ? ॥८७७॥
आगम सुतोवयोगो सुद्धो 'च्चिय ण चरणातिर्सम्मीस्सो । मीसे वि वा विवक्खा सुतस्स चरणातिभिण्णस्स ॥८७८।।
आगम गाहा । उच्यते-यः शुद्ध एव श्रुतोपयोगो न चरणादिमिश्रः, असावागमतो भावश्रुतम् । अथवा मिश्रेपि श्रुतमेव हि भिन्नं विपक्षा(विवक्षित)त्वान्न चरणादीनि ॥८७८॥
[५८-५०]चरणातिसमेतम्मि तु उवओगो जो सुते तओ समए ।
णोआगमो त्ति भण्णति जोसदो मीसभावम्मि ॥८७९॥
चरणा० गाहा । चरणादिविमिश्रस्तु श्रुतोपयोगो यः स नोआगमतो भावश्रुतमुच्यते, मिश्रवचनत्वान्नोशब्दस्य ॥८७९॥
सव्वणिसेधे दोसो सबसुतमणागमो पसज्जेज्जो ।
होज्जा वाऽणागमतो सुतवज्जमणागमसुतं तु ।।८८०॥ १ जइ को। २ गमु त । ३ तम्मिद को हे त।। जइ तं गवि ल त । जइल को हे। ५ चिय को हे। ६ सम्मिस्सो को हे त । ७ वसो त । ८ सुते च तओ त । सुए म सओ। ९ मिस त । १० ज जे ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
