________________
१२-१३-१४ ]
। भृतका-ऽन-ऽति-संगानम् कारणे वि य तस्सिह भियगा-ऽण-ति-संधाणं न कायव्वं । अवि चाहिग-प्पयाणं. दिवा-दिट्ट-प्फलं एयं ॥ १२॥
पश्चा० ७-२१॥ * कारणेऽपि च
अति-संधानम्तस्य-जिन-भवनस्य इह
कर्तव्यम् , भृतकानाम-कर्म-करणाम
अपि च
अधिक-प्रदानम्-[ कर्तव्यम], * दृष्टा-:-दृष्ट फलम एतत् :+ "अधिकं दानम्
अधिक-कार्यकरणा-ऽऽशय-वैपुल्याभ्याम" ॥ १२॥ एतदेवाऽऽह, :ते तुच्छगा वराया अहिएण दढं उति परितोसं.। . तुट्ठा य तत्थ कम्मं तत्तो अहियं पकुव्वंति. ॥ १३॥
॥ पञ्चा० ७-२२ ॥ * ते-भृतकाः
अधिकेन-प्रदानेन तुच्छाः
दृढमुपयान्ति । वराकाः-["अल्पाः' इत्य-ऽर्थः] परितोषम् ।
| अधिकम्तत्र-प्रक्रान्ते कर्मणि
| प्रकुर्वन्ति । ततः-प्राक्तनात् कर्मणः [दत्ताद् वा] ।
दृष्टं फलमेतद् ॥१३॥
तुष्टाश्च-ते
धम्म-पसंसाए तह केइ निबंधति बोहि-बीअाई.। अन्ने उ लहुअ-कम्मा एत्तोचित्र संपबुझंति.॥१४॥
पञ्चा०७-२३ ॥
