________________
सप्तदशः सर्गः ।
६०१
9
"
पक्षे, च पुनः, षष्ठ्यां तिथौ, च पुनः, हस्तनाम्नि उडुनि नक्षत्रे, च पुनः पाथोरुहिणी प्रियस्य सूर्यस्य, घत्रे दिवसे रविवार इति ॥६७॥ अत्राऽस्मिन् शस्तं श्लाध्ये, मुहूर्ते हस्तार्कयोगे, चकाराद् विंशे रवियोगे च, गुरुः श्रीविजय सेनमूरिः, किं०, अनुज्ञाता आज्ञाविषयीकृता मनोज्ञा विद्या पारम्पर्यागतस्मरणादिरूपा, अथवा षट्त्रिंशत्सहस्रीसहित पड्लक्षममितग्रन्थाऽऽगमवाचनारूपा येन सः, इदं गुरु विशेषणम्, यतो निखिलसिद्धान्तसंबन्धिनीं वाचनां दस्तैव आचार्य पदनन्दीं कुरुत इति पारम्पर्याऽऽन्नायः, अनूचान विताने पीनः पुष्टः पञ्चाननः सिंहस्तस्मै सुरिकेसरिण इति, पुनः किं०, प्रवराननाय वर्यवदनायेति, स्वगच्छानुज्ञां तपागणाधिपत्यात्मिक, दत्ते स्मेति अग्रेतनकाव्यगता क्रिया योज्येति ।। ६८ ।। पुनः किं कुर्वन् स गुरुर्भणन् गुणयन्, नन्दिनिर्मापणे शिष्यस्य गुणलक्ष्मेः सर्व स्थानम्, नन्दिसूत्रं बृहन्नन्यध्ययनं ससशतमितं देवर्द्धिवाचककृतं श्रावयन्निति शेषः, स गुरुः किं०, रोचिष्णुचेताः प्रसन्नमनाः सन् सूरयेऽनुज्ञां दत्तवान् इवोत्मेक्ष्यते - जिनशासनश्रियो वश्यक्रियाया वशीकरणस्य मन्त्रमित्र, किं०, अतिमित्रं व्यतीतसूर्य, प्रतापेनेत्यर्थः ॥ इति त्रयाणां व्याख्या ॥ ६९ ॥
'
आचार्यवर्यीय गुरुश्च गच्छाऽनुज्ञानगर्या वरणं रणघ्नम् ।
कीर्तेरमत्रं वरसूरिमन्त्रं
प्रादाच्छ्रियां मूलमिवाऽनुकूलम् ॥ ७० ॥
च पुनः, गुरुराचार्यवर्याय गच्छानुज्ञैव नगरी तस्यावरणं प्राकारं तदाधारभूतत्वात्, पुनः, रणघ्नं क्लेशापहम्, पुनः, कीर्तेः अमत्रं पात्रं वरं सूरिमन्त्रं पूर्व श्रीगौतमस्वामिवार के एकविंशतिशताऽक्षरममाणम्, यदुक्तं जिनप्रभीयगौतमस्तोत्रे
७७
