________________
सममः सर्गः।
२७५ शिष्यं तमीक्षेऽहमिवातिवीवघं
वोढा खपृष्ठे य इवेत्यभीयिवान् ॥ ४॥ ततो गुरुमिस्तैदृषभो निरीक्षित इत्यन्वयः । सपमा कि०, कुर्वन् वहन् , कं, दृति, किं०, भृतं, काभिः, अद्भिः पानीयः, कयोः, अभ्यर्णयोः पार्थयोः, किं०, द्वयोरितिपूर्वार्दम् । तं शिष्यं ईक्षे। तं कमित्याह-यः अहमिवातिवीवधं भूरिभारं गच्छभाररूपं स्वपृष्ठे वोढा इति हेतोरिवोत्सेक्ष्यते अभीयिवान् अभ्यागात् ॥४४॥
अभ्यापतन् पेशलपुष्पभृत्स्रज__स्तेषां गुरूणां विशतां पुरं पुरः। वक्तुं किमेता इति शिष्य एष वो .
लोकं विधाता सुरभिं वयं यथा ? ॥ ४५ ॥ - तेषां गुरूणां पुरं विशतां पुरोऽअतः, पेशलपुष्पभृत्स्रजः कमनीयकुसुममाला अभ्यापतन् संमुखमागता इत्यन्वयः । इति किं वक्तुं एताः प्राप्ताः । इतीति किं, तदाह-वो युष्माकं एषशिष्यः लोकं सुरभि धर्मेण रम्यं विधाता, यथा वयं लोकं. सुरभि सुगन्धिं कुर्मस्तथाऽयमपीति ।। ४५ ॥ इत्यादिभिर्भूरिभविष्यदक्षय
क्षेमस्य चिह्नः शकुनैश्च शोभनैः। उत्साहभाजो नगरं गुरूत्सवं
सङ्घवृताः स्म प्रविशन्ति सूरयः ॥४६॥ इत्यादिभिर्वर्णितस्वरूपैः भूरिभविष्यदक्षयक्षेमस्य बहागमिप्यदखण्डकुशलस्य चिरैर्निमित्तैः, च पुनः, शोभनैः शकुनैः सद्भिः अत एवोत्साहभाजः सन्तः सूरयो गुरूत्सवं महोत्सवं, नगरं राजनगरं, सङ्घ सहिताः प्रविशन्ति स्मेति ॥ ४६॥ ।
