________________
-
(२१४) ॥श्री नवतच विस्तरार्थः ।।
क्षुधाने सहन करवी पण सदोष आहार न ग्रहण करवो ते क्षुधा परिषह. :श्री उत्तराध्ययनजीमां का छे के-" शरीर क्षुधावडे व्याप्त थये छते तपस्वी अने पराक्रमी साधु फळादिक छेदे नहि, छेदावे नहि, रांधे नहि, अने रंधावे पण नहि. काकजं. घावनस्पति सरखां अतिकृश ( दुर्बल ) बाहु जंघादिक थये छते, अने शरीरमा एकली नसो देखातीहाय तेवू दुर्बळ शरीर थयेछते पण आहार पाणीनु परिमाण जाणनार मुनि मनने दिलगीर कर्या विना संयम मार्गमां विचरे"
१ दृष्टान्त--उज्जयिनी नगरीमा हस्तिमित्र नामना श्रष्टिग पोतानी वीना मरणवियोगथी वैराग्य पामी पाताना पुत्र इ. स्तिभूतिसहित दीक्षा अंगीकारकरी, त्यारबाद भोजकट देश तरफ विहार करतां मार्गमां महा अरण्यनी अंदर हस्तिमित्र मुनिने पगमां एवो कांटो वाग्यो के एक पगलं पण आगळ चालवाने अशक्त थया. बीजा मुनिीए उपाडीने नगरमा पहीचाडवार्नु कह्या छतां पण हस्तिमित्रमुनिए कडं के मार्ग मरण नजोकमां आवेल होषाथी हवे हुँ कोइने श्रम आपवा इतरता नथी माटे आ भयंकर अरण्यमांथी तमो मर्व कुशलतापूर्वक नगरमां जाओ अने है तो अहिंज देहत्याग करीश. त्याग्वाद मुनिओ विहार करी गया, परंतु पुत्र मुनिने पिता प्रत्ये ना प्रम छोडी आगळ जवु अशक्य थड एडयु. जेथी पितामुनिए घण समजाव्या छतां पण पुत्रमुनि पितानो सेवामांज ग्या. त्यार बाद हस्तिमित्रमनि काळधर्म पान्या छतांपण पुत्रमनि माहथी जोवताज जाणे छे. हवे पितानुनि काळधर्म पामी देव थया त्यां अवधिज्ञानथी अरण्यमां पडेलु पोतानुं कलेवर अन पुत्र बन्नने देखी ते देवे कलेवरमा प्रवेश करी पत्रने गांचरी जवा माटे कहयु. पुढे कहथु के आ अरण्यमां गोचरी कोण आपे ? त्यारे पितादेवे कइयु के वृक्षोनी आगळ धर्मलाभ देवाथी वृक्षांनी अं. दर रहेला लोक गोचरी आपशे. ए प्रमाणे पितानु वचन अं. गीकार करी पुत्र वृक्षोनी आगळ धर्मलाभ कही उभी रहे .
