________________
(९२)
॥श्रीनवतत्त्वविस्तरार्थः ॥
वाय. कामनी अन्त्य (१०मी.) दशा एज छे. तथा कोइक स्त्रीए पोताना परदेश गएला पतिनुं मरण पतिना मित्रोए मश्करीमा कहेलुं सांभळी पोते तुर्त मरणपामी, अने ते स्त्री- मरण तेना पतिए सांभळवाथी ते पण मरण पाम्यो, ए 'स्नेहनिमित्त' कहेवाय. तथा कृष्णवासुदेवना पुत्र गजसुकुमाले दीक्षा लीधी त्यारे तेना संसरा सोमिल ब्राह्मणे पोतानी पुत्री रखडती थइ एम जाणी गजमुकुमालना मस्तक उपर अंगारा भरी प्राण लीधो, अने ज्यारे नगरमां प्रवेश करतां सामे कृष्णवासुदेवने आवता देख्या त्यारे भयथी त्यांज मरण पाम्यो ए 'भयथी मरण' कहेवाय. ए प्रमाणे अध्यवसाय मरण ३ प्रकारे थाय छे,
२-लाकडी-चाबक-कोरडा-शस्त्रादिथी जे मरण थाय तेनिमित्त उपक्रम.
३-घणो आहार करवाथी ( अथवा बिलकुल आहार नहिं करखाथी) मरण थाय ते आहार उपक्रम.
४-अति पीडा-वेदना थवाथी मरण थाय ते वेदना उपक्रम.
५-कूवामां के जळमां पडतां अथवा पर्वतादि उपरथी पडतां जे मरण थाय ते पराघात उपक्रम.
६-वीच्छु-सर्प वगेरे झेरी जानवर करडवाथी मरण थाय ते स्पर्श उपक्रम कहेवाय.
७-घणा ' श्वासोच्छवास लेवाथी अथवा श्वासोच्छ्वास बि
१ केटलाएक माने छे के" आयुष्यनो आधार श्वासोच्छ्वास उपर छे, एटले अमुक जीवनुं आटला श्वासोच्छ्वासनुं आयुष्य होय, अने ते जोब तेटला श्वासोच्छ्वास पूर्ण करे तोज मरंण पामे, ए कारणथी मरण वखते जीवने श्वासोच्छ्वास बाकी रह्या होय छे तो जलदीथी श्वास चलावी सर्व श्वासोच्छ्वास पूरा करी मरण पामे छे” परन्तु ए वात असंभवित लागे छे. कारणके
